คำพังเพยเหล่านี้ตอนเป็นเด็กๆ ฟังแล้วก็เฉยๆ นึกเป็นเรื่องคล้องจองไปเฉยๆ แต่พอแก่เข้าเห็นคนสมัยนี้ นิ่งดูดายจริงๆ มองเป็นธุระไม่ใช่ไปหมด หัวหน้าหน่วยงานก็เหมือนกัน มองว่าตัวเป็นหัวกน้าแผนก ตัวเป็นผู้อำนวยการ ไม่ใช่งานของเรา ไม่เอาไม่ทำกลัวเสียเกียรติ์ เสียตำแหน่ง นักเรียนนักศึกษา กลับมาบ้านการงานไม่ช่วย พ่อแม่ค้าขาย กลับมาไม่ช่วย คนรวยก็ดูถูกคนจนคนแก่เดินข้ามถนน ก็ไม่ช่วยขน ไม่ช่วยพาข้าม มองงานนี้เสียเกียรติ์ ยิ่งทำการค้าแบบเครือข่าย คนไทยมองว่าตำต้อย ไม่อยากง้อ ไม่อยากขายกลายเป็นเซลแมน แทนที่จริงการทำเครือข่ายกลายเป็นมหาเศรษฐีของโลกมากมาย แล้วใหญ่สมัยนี้ฝรั่งระดับเศรษฐีมาเอาดีทางตลาดเครือข่าย ขายทั้งหลับทั้งตื่นทางอินเตอร์เนต ลองคิดดูที่รู้จริง ชวนคนสักสองสามคน แล้วแตกไปเป็นแสน คน เท่ากับเราเปิดร้านค้าเป็นหมื่นเป็นแสน ร้านค้าคล้ายเฟรนไชส์ เราจะสบายไปตลอดทั้งชาติ ไม่ต้องมาควบุคุม ร้านค้า บริหารบุคคล ค่าใช้จ่าย น้ำไฟ อีก บานตะไท อะไรๆ อีกมากมายจ่ายไม่ไหว ลองอยู่บ้านอย่านิ่งดูดาย ไปทำงานอย่านิ่งดูดาย สอนให้ลูกหลานกำลังเล่าเรียน มาสมัครทำเครือข่าย part timeจะได้มีรายได้เอาไว้เรียนหนังสือ ข้าราชการ พนักงานรัฐวิสาหกิจ หรือลูกจ้างใน บริษัทห้างร้าน มาหางานทำเสริม ปลดเกษียณแล้วยิ่งดีมีรายได้เอาไว้ทำบุญ ตายไปก็จะได้ไปสวรรค์ หรือเกิดมาใหม่ก็จะไม่ลำบากทุกข์ยากเหมือนชาตินี้ สนใจเรื่องเครือข่าย อย่ามองเป็นเรื่องร้ายเป็นลบ มองไว้ให้เป็นบวก ทุกอย่างมีทั้งผลดี และผลเสีย ไม่ใช่จะดีไปหมดทุกอย่าง และไม่ใช่จะเสียไปหมดทุกอย่าง ทำใจให้เป็นกลาง ลองดุได้ไม่เสียหายอะไร คนที่ทำเครือข่ายสำเร็จ นอกจากขยัยอดทนแล้ว ยังต้องม
อ้างถึง:
ข้อมูลเบื้องต้นเกี่ยวกับการป้อนอัตโนมัติ : เครื่องมือการเรียกดูเว็บ - Toolbar ความช่วยเหลือ (
ดูบน Google Sidewiki)
